28 Ιουλίου 2017

Κοντά είναι οι φθινοπωρινές καταιγίδες για την κυβέρνηση

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο ζεστός μήνας Αύγουστος ante portas, θα χαρίσει πρόσκαιρη ξενοιασιά και λησμοσύνη από τα μίζερα και δύσκολα, με τη θεραπευτική θωπεία της ελληνικής θάλασσας ή τη θαλπωρή της πατρογονικής εστίας στο χωριό. Όμως ένας μήνας είναι, δυστυχώς  θα περάσει, και από τον Σεπτέμβρη θα ξαναμπούμε στο συρίγγιο της δυστοπίας. Τόσο εμείς, όσο και η κυβέρνηση – εμείς εξαιτίας αυτής.


Η «σκάρτη» έξοδος στις αγορές - σκάρτη όσον αφορά στις προσδοκίες αλλά και σε σύγκριση με την προηγούμενη - θα έχει δώσει όσο πολιτικό κεφάλαιο μπόρεσε να δώσει στην κυβέρνηση, αλλά μπροστά στην τελευταία θα ξανοίγεται το ανηφορικό τοπίο της τρίτης αξιολόγησης.

Ηχεί ως «τρομακτική» προοπτική  η υπενθύμιση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, ότι  ως τη λήξη του προγράμματος  το 2018, απομένουν ακόμη… τέσσερις αξιολογήσεις. Όταν… «εθιμικά»  η κάθε αξιολόγηση φτάνει το έτος, επειδή  η κυβέρνηση πρέπει να δείξει στο εσωτερικό  ακροατήριο πως  αντιστέκεται (και από την πολλή αντίσταση καταλήγει υπογράφει τα χειρότερα), είναι εξαιρετικά δύσκολο να φέρει εις πέρας τόσες αξιολογήσεις, όσο εύκολες και να είναι – που δεν είναι. Αρκεί να υπενθυμίσουμε πως την τελευταία ο πρωθυπουργός την είχε χαρακτηρίσει «εύκολη», αλλά από την πολλή ευκολία φτάσαμε στο παρά πέντε, και την έκλεισε αναγκαστικά για να πάρουμε τη δόση.

Η τρίτη αξιολόγηση μόνο εύκολη δεν θα είναι. Ενέχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας γιατί υπεισέρχεται σε θέματα  που άπτονται του σκληρού ιδεολογικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, τέμνοντας κάποια από τα θεωρούμενα ως ιερά και άγια: Την αλλαγή ας πούμε του συνδικαλιστικού νόμου, ώστε οι απεργίες να προκηρύσσονται με την σύμφωνη γνώμη του 50+1% των εργαζομένων

(Παραδόξως, αμέσως μετά την μεταπολίτευση, όταν νέες ιδέες μιας σύγχρονης αριστεράς κυκλοφορούσαν στο προσκήνιο, το «50+1» είχε χαρακτηριστεί ως αριστερή πολιτική,  μέσω της δημιουργίας εργοστασιακών σωματείων. Φυσικά υπερίσχυσαν οι κομματικοί συνδικαλιστές που μετατράπηκαν σε κομματικούς ιμάντες, ώστε να μεταφέρουν τη γραμμή των κομματικών ηγεσιών στους οικείους συνδικαλιστές. Αυτοί με την σειρά τους  τη μετέφεραν την εργασιακή –εκλογική βάση, από την οποία προσπόριζαν ψήφους υπέρ του κόμματος. Φυσικά τώρα, με την αντεργατική καταιγίδα που εγκαθιδρύεται, αυτά περί εργοστασιακών σωματείων και του «50+1» για την κήρυξη απεργιών – ασχέτως αν κάποτε φαινόταν ως προοδευτικό  και δημοκρατικό - θεσπίζονται για να υψωθεί νομικό ανάχωμα και να δυσχεράνει την κήρυξη απεργιών).

Η ψήφιση του εν λόγω νόμου είναι σίγουρο ότι θα επισωρεύσει έντονη δυσαρέσκεια στο στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ και στην Κ.Ο. του.  Όμως - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - δεν αναμένεται κάποια συνταρακτική αντίδραση. Υπήρχαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πριν κανα χρόνο, διαβεβαίωναν τον γράφοντα,  πως μόνο πάνω από τα πτώματά τους θα περνούσε αυτός ο νόμος. Τότε ίσως το εννοούσαν. Όμως ο σταδιακός μιθριδατισμός στη ψήφιση μνημονιακών μέτρων, τους  άμβλυνε τις αντιστάσεις και επέφερε «αγωνιστικό» εκφυλισμό. Ψήφισαν τόσα και τόσα, γιατί όχι ένα ακόμα;

Παράλληλα θα υπάρξουν αλλαγές σε ένα ακόμη προνομιακό πεδίο, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά προτίμησης:  Πρόκειται για το Δημόσιο, στο οποίο αναμένεται να σημειωθούν σεισμικές δονήσεις, με την εφαρμογή του νέου πλαισίου κινητικότητας, την κατάργηση Γενικών Γραμματέων ( να το δούμε και ας μην το πιστεύουμε),  και την αξιολόγηση που ήδη συγκεντρώνει τα πυρά των συνδικαλιστών (άλλωστε ένας από τους λόγους της προαναφερθείσης προτίμησης του Δημόσιου Τομέα στον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η αποφυγή της αξιολόγησης, και ο φόβος μήπως αυτή επιφέρει απολύσεις.)

Κραδασμούς, αλλά μάλλον μικρότερους, θα φέρε  η ενεργοποίηση της  Εταιρίας Δημοσίων Συμμετοχών, θυγατρικής του Υπερταμείου, όπου μάνατζερ κατ΄ επιλογή και όχι με διορισμό, θα  διοικήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όσες  ΔΕΚΟ έχουν υπαχθεί στο Ταμείο. Θα στερήσουν έτσι  από τους υπουργούς ένα ζωτικό χώρο παρέμβασης, άσκησης πολιτικής και μικροπολιτικής,  εξυπηρετήσεων και εξουσίας. Γι αυτό και συγκεντρώνει την μήνι τους, καλυμμένη  με φανφάρες περί προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.

Στην συνέχεια έρχεται η συζήτηση και η ψήφιση του προϋπολογισμού, στον οποίο προβλέπονται μειώσεις στις Γενικές Κρατικές Δαπάνες, αλλά και στις δαπάνες Υγείας, και αυξημένες πιστώσεις για μισθούς και συντάξεις. Αρκεί βέβαια, να μην σκεφθούν οι δανειστές να συνδέσουν την αμοιβή με την παραγωγικότητα!

Σαφώς τα μπουρίνια το φθινόπωρο, θα είναι ορμητικά,  πιθανώς καταιγιστικά - αλλά όχι καταποντιστικά-  για την κυβέρνηση.  Θα εξαρτηθεί φυσικά και από την στάση της αντιπολίτευσης.

http://www.liberal.gr/arthro/155797/politiki/2017/konta-einai-oi-fthinoporines-kataigides-gia-tin-kubernisi.html